Auteursarchief: admin

Geslaagd Genemusiment 2011

De Stichting Vrienden van Oud Genemuiden kijkt terug op een geslaagd Genemusiment 2011. In de Oudheidkamer waren vanaf acht uur ’s morgens al aktiviteiten als voorbereiding voor het wassen in de tuin. Ook de oude hoefstal van Jan Willem Blom werd al vroeg van stal gehaald. In Genemuiden was de stadsomroeper aktief met de antieke stadsomroepersbel uit de vitrine. 

Om tien uur gingen de deuren open en werd in de tuin op ouderwetse manier gewassen. Binnen was de nieuwe permanente expositieruimte te bewonderen met als thema de Canon van Genemuiden. Ook draaide een oude film van Genemuiden in de jaren ’20. Op zolder was de expositie over 200 jaar Burgelijke Stand te zien met trouwfoto’s, trouwjurken en alles wat met geboorten en huwelijken te maken had. Ook de twee Genemuider potten waren te zien, waarin op Genemusiment 2010 je naam kon worden gezet. In de hof aan het Dijkje werd voorgelezen door de Taelkrink en tussen kwart over een en kwart over twee werden op straat voor de Oudheidkamer paarden beslagen.

Als stichting kregen we veel goede reacties, een opsteker om door te gaan!

034_Genemusiment_2011_KN032_Genemusiment_2011_KN038_Genemusiment_2011_KN041_Genemusiment_2011_KN110917_GNMS_Benny_167tn__A7P7131Foto’s met dank aan: Genemuiden Actueel, Klaas Noordstra en Breman.net

Travalje van de smeden Blom bij de Oudheidkamer

Tijdens Genemusiment worden bij de Oudheidkamer paarden beslagen en is de oude travalje of hoefstal uit de smederij van Jan Willem Blom te zien. (Een travalje of hoefstal is een houten stellage waarin vroeger (trek)paarden werden beslagen.)

In 1948 worden de woningen aan de Markt verbouwd tot smederij voor smid Age Blom. Uit de voormalige smederij van Roelof Breman (waar nu Flier is gevestigd) werd een hoefstal geïnstalleerd. Tevens werd er voor de toegang tot de hoefstal een dubbele deur met een beweegbaar bovenlicht (raam boven de deuren) gemaakt, zodat de paarden gemakkelijk in de hoefstal komen komen. 

IMG_4091   IMG_4101

Het beslaan van paarden (in de hoefstal) was een hele klus, aldus Blom. De smid kende de paarden en sommige daarvan waren lang niet mak. Na veel ‘getouwtrek’ kwamen deze dan uiteindelijk in de smederij waarna het hoefsmeden begon.

Rond 1982 werden de laatste paarden beslagen in de hoefstal van Blom, hierna deed Blom alleen (sier)smeedwerk.

De hoefstal werd op 21 november 2009 uit de smederij gehaald door vrijwilligers van de Stichting Vrienden van oud Genemuiden.

In de eerste instantie was het plan om tijdens Genemusiment paarden te beslaan in de hoefstal. De meeste paarden zijn tegenwoordig echter geen hoefstal meer gewend, waardoor het door hoefsmid Kwakkel werd afgeraden de hoefstal te gebruiken. De paarden zullen dus bij de hoefstal worden beslagen en niet erin.

Burgemeester Bilder opent nieuwe expositieruimte

4_1119Genemuiden is een moderne expositie over de eigen geschiedenis rijker. Op woensdagmiddag  7 september om 16.30 uur heeft burgemeester Bilder van Zwartewaterland in de Stedelijke Oudheidkamer van Genemuiden de expositie geopend.

De middag werd geopend door voorzitter Sijm van Lente die een voorwoord hield over de stichting en het tot stand komen van de nieuwe expositieruimte. Daarnaast werden vrijwilligers en donateurs bedankt. Vervolgens was het woord aan burgemeester Bilder, een aanstaand inwoner van Genemuiden. Namens het gemeentebestuur bood de burgemeester de Stichting twee lakzegels van de stad Genemuiden in bruikleen, waaronder een exemplaar uit 1670. Na de overhandiging vond de 4_1134-2openingshandeling plaats door de burgemeester, waarna iedereen de nieuwe situatie kon bewonderen. In de mediawand werd een oude film over vooroorlogs Genemuiden gedraaid.

4_1137De expositie heeft als thema ‘De canon van Genemuiden’ en gaat over de hele geschiedenis van Genemuiden van het allereerste begin tot nu. Aan de hand van voorwerpen en foto’s, welke zijn ingedeeld in thema’s wordt de geschiedenis van Genemuiden verteld.In de documentatieruimte is een prachtige mediawand gerealiseerd voor het tonen van beelden en films. Door de opzet is de ruimte in een mum van tijd om te toveren in een filmzaal, waardoor groepen bezoekers en schoolklassen hiervan gebruik kunnen maken.

De realisatie is mede mogelijk gemaakt door het Provisoorfonds en een aantal Genemuider bedrijven, die belangeloos hun medewerking hebben verleend. De stichting kan met recht trots zijn op het resultaat en het vernieuwde museum is beslist uw bezoek waard. 

Een film van de opening is te zien op http://www.youtube.com/watch?v=UZoHqlhGUNc&feature=player_embedded.

De deuze met brievm

brieven‘Och, och’, aan de deerns vaeke ezucht, ‘och, och, moejer bewaert toch ook van alles’.

As ze eur ölpm met skonemaekn ærgerdn ze eur ieder joor weer stief. Deuzn vol olde troep (in eur oogn) stondn d’r op zolder, mær d’r moch nooit wat wæg-egooid wördn. Angstvallig öl moejer et in de gaetn en as ze prebeerdn wat noar et skuurtien te smokkeln dan bracht ze ’t weerumme noar de zolder, of de deerns mossn et zelf weerumme brengn. En of ze now al protesteerdn of niet, et ölp eur neks. Moejer bewaerde alles weer. En zo kwam et dat ze op et leste gien deuze meer lös deun, mær d’r mær gauw een uutgevrung skötteldoek overèn aeldn en em dan weer in et ukien van de zolder zettn. Mær niet meer over in zittn, over al die troep. Wie et langste leefde ad de mieste rotzo! Zo mossn ze d’r mær an goan stoan.

Wat de deerns niet wussn? Dat moejer soms stilliegies noar de zolder gong. D’r was een vaste trappe dus zie kon d’r nog best koomm. Tiedn zat ze dan in die deuzn te trækkn, want iedere deuze ad veur eur zo zien erinneregn. Iene deuze was d’r bi-j, woor ze ’t vaekste in zat te groffln: de deuze met brievm. Sommign van Beernd, toe eur jonge nog! Toen i-j ze skreef was ie in dienst. Ielemoale in Venlo ad ie eleegn, en as ie dan niet noar uus moch, skreef ie eur een brief. Zie kon d’r now nog van genietn, oe mooi ie skrievm kon, en ook van wat i-j skreef. Ja, zie wus wel, i-j kon beter skrievm as proatn. En zo ad ie toe ook al op pepier ezet wat ie kwiet wol. Soms dacht ze: Zo’k ze wæg gooin? Mær zie ad er nooit toe kunn koomm, en ad bi-j eur zelf edacht: ‘Wat gef ’t ook as de deerns ze laeter leezn? Dan wietn ze ook dat wi-j ook wel gæk met mekaere waarn. Dat geflekflooi en gekoeker wat er now bi-j liekt te eurn, as iederiene et ziet, dat deunn wi-j vrogger niet zo, mær misskien gaffe wi-j wel meer umme mekaere as die jongn van now!’

En dan al die aandere briefies! Van Willem, toe ie tiepm wol leern en noa een paer lessn d’r al weer spi-jzat van was: ‘Moejer, maa’k asjeblief van tieples of ?
‘k Viene d’r neks meer an!’ Nee, dacht ze, jochien, ie mochn d’r niet of. Zunde van ’t geld wat wi-j d’r veur betaeld aann.

Nog een briefien: ‘Moejer, ek eb oe vanmörn veur-e-leugn, ie waarn ook weer zo ni-jskierig. Ek oefde niet zo vrog noar ’t wærk, mær ek bin met een maegien uut. P.S Niet teegn de aandern zaegn eur! Klaas.’ Ja, door ad ze umme elachn. Zie wet et nog goed. Klaas met een maegien uut. Et wörde tied dat ie ies een vrouwe kreeg. Mær et was neks e wördn, die dag. Gelukkig was et laeter beter elukt en leek ie now gelukkig met zien Coba.

O, ja, dit briefien van Jan, die met eur Trijn etrouwd is. Vekaansieliefde. Staepelgæk op mekaere, toe en now nog! In die brief vreug ie of ie ies een keer moch koomm kennismaekn. Wat ad ze door teegnop ezien. Zo’n vremde over de vloere, mær et was allemoale goed ekoomm. Wat zal die Triene lachn as ze em laeter soms les. Moejer zag et al veur eur. Triene, de goebel.

Ook nog een klein briefien van Aaltien. Noa een rotdag lag et ’s oavmds onder de bèèdesprei. Wat aann de meidn weer evöchtn die dag. Bloed aann ze eur onder de naegels vandoan aeld. Op et leste ad ze ze an ’t wærk ezet. De iene noar buutn roetn lappm en de aander binn, en dezelfde roete, zodat ze mekaere an mossn kiekn. Now et duurde niet lange of zie lachtn weer teegn mekaere. Trijn was laeter bi-j eur ekoomm en ad ezegd: ‘Moejer, wi-j ebbm de dag wel verpest ein, mær et zal niet weer gebeurn!’ Over netuurlijk,  mær die Ale, die kon dat niet. Die draeide mær umme oe èn, as een ond umme zien stært. Ie mossn zelf beginn te proatn, aanders kwam d’r neks van. Miestal lag d’r dan, net as die oavmd, een briefien op bèède: ‘Moejer, bi-j niet kwoad meer,’k eb d’r spiet van!’ ‘Ja,’ dacht ze,  ‘allemoale jongn van de oldn’. Wat zat er een verskil in die karakters. Ook mær goed. Zie aann ’t goed ad met eur kienders en de angetrouwdn.’t Kon niet beter’, dacht ze!

De leste brief die deur eur vingers gong las ze, met troann in de oogn, nog ies over. Een brief van Beernd. Zien leste brief veur eur. I-j ad em eskreevm toen ie ziek was, en wus dat ie niet weer op kon knappm. Zelf ad ie em an eur egeevm, mær zie moch em pas lös maekn as ie d’r niet meer was. En zo was ’t ook gebeurd. Wat was ze bliede ewest met die brief. Toe ad ze ook weer emærkt dat aa’j sommige dingn beter kunn opskrievm dan uutspreekn. Die brief was eur dierbaar. Zie ad er Beernd zien leevm in eleezn. Over eur en de kienders ad ie eskreevm. Dat ze ’t saemm goed ad aann, mær dat ie, now ie zo ziek was, toch ook noar et einde kon verlangn. Dat ie eur allemoale in liefde over kon geevm. Zien geleufsleevm en zien verwachtige ad ie eur pries egeevm in disse brief.
Zie ad een ieleboel beter begreepm en d’r troost uut ekreegn.

Ook disse brief was in de deuze egoan. ‘Kienders’, dacht ze, ‘misskien ebbm jullie oe vaejer ook niet altied begreepm, mær aa’j laeter disse brief leezn zal et aanders weezn’. ‘ Mær,’ dacht moejer, ‘ebbm ze mi-j altied wel deur ad, wel esnapt woorumme aa’k ze zo vaeke, toe en now nog, waerskouwe veur bepoalde dingn?
‘k Deinke’t niet! Zo’k net as vaejer…?’

Toe moejer beneedn was pakte ze de penne en ’t skriefblok en skreef en skreef. Zie laegde disse brief en ook de leste brief van vaejer in eur kissien bi-j et trouwbukien.

‘Ziezo’, dacht ze ,’as ze laeter disse brievm viendn en leezn, oop ik dat ze een ieleboel dingn beter begriepm van eur oldn, en misskien ook woorumme eur moejer zovule bewaerde! Umdat et dingn van weerde veur eur waarn’.

 

JvD-F

Lombok

LombokkenSumatra…  Java…  Bali…  Lombok…  Sumba… Sumbawa… Flores… Timor…
De klasse met elf-  twaelfjorigen druunden et rijgien in koor op en ek… ek deu braaf mee.
Naemen van eilanden, wied wæg, an d’ aandere kaante van de wereld woor as ek wel nooit zol komen, maer: et was wel van ons!

INDIË WAS VAN ONS!

Et wörde oe met de paplepel in’egeuten, temeinsen op skoele.
Vaejer zee daa-w d’r niet eerlijk an’ekomen waren, maer dat was thuus en niet op skoele en wat de meester zee, was wooreid.

’t Waren vremde naemen  veur ons, die in de værste værte niet op Zwolle, Kaampen of Möppelt leken, dat was bekende kost. Dissende pruufden  wat mysterieus en ook ad de tongval wat magisch, wat onbestemds.
Iene sprung d’r veur mi-j drect uut.
Lombok!
Door kwamen de lombokken vandoan netuurlijk.
Arnhemse meisjes kwamen uut Arnhem, weesper moppen uut Weesp,
deemnter koeke uut Deemnter en lombokken uut Lombok… netuurlijk… dat kon oaste niet aanders.

De eerstvolgende lombok die a-k krege smaekte in mien kiendermundtien aanders, ’t Leek of de alve wereldreize d’r een bezunder aroma an ad mee’e- geven en ek pruufde um met andacht.
Ek waande mi-j op dat værre eiland Lombok, met zo’n lange lappe, sarong iette die zee de meester, umme de boek eknupt. Mien lange lechtblonde vlæchten bungelend op de rögge en maer lombokken eten, een paradijs veur een snoeierd zoas ekke.
Dat lechtblonde oor völ wat uut de toon, maer van oorværve aa-w toe nog nooit eurd.

Februari 1952.
Achter in de moand zo-k dærtiene wörn, wel gien kroenjoor en nog lange gien achttiene, maer toch wel bezunder.
Dat kump, mien oldste zuster ad al een posien verkierige en van eur vrijer zo-k vaste ook wel een kedoogien kriegen.

Sinds kört wörde d’r op skoele tractierd aa-j jorig waren.
Net noa de oorlog zat d’r dat veur de mieste kienders niet in, maer Nederlaand skærrelde in de bienen en alles wörde wat makkelijker, dus kon d-r now tractierd wörn.
Netuurlijk was door een bepoald budget veur, ’t mos niet te gæk wörn.
Twie weken a-k al edubt en of’eweugen en ek kwame d’r maer niet uut.

Ie adden lombokken veur twieëndertig cent per ons, iele lækkeren met sukela- of avvekoatsmaek, of mocca, maer nogal priezig dus.
D’r waren ook aanderen, goedkoperen en een bietien kleiner. Dissende waren maer twie dubbelties per ons, dat skeelde dus een slok op de börrel.
Aa-k de duren keuze mochten alle gæssen d-r maer iene pakken, maer aa-k tot de twiede keuze besleute, dan mochten ze d’r twieë.
Ek krege geld van moejer mee en ek kochte een grote puntbuul met zeker dærtig lombokken.
Veertien kienders en de meester netuurlijk.
Wi-j waren in 1945 met meer dan veertig leerlingen in de eerste klasse e’stærd, maer in die zeuven joor waren d’r iel wat blieven zitten en ook wel deur’estroomd. D’r was dus nog maer een klein köppeltien over… dærtig was genog!

Tot op de dag van vandaege e-k spiet van mien beslissige.
’t Leek wel royaal… twie lombokken, maer zie waren lange niet zo lækker as de duren, zie smaekten maelderig en… iederiene wus dat et de goedkoperen waren.
’t Zinde mi-j neks… ek ad et verkierd edoan.
‘k Ad kloorbliekelijk toe al een dure smaek.

Roem veertig joor laeter maekten wi-j een reize noar et værre oosten.
Sumatra… Java… Bali…
Lombok e-w niet aeld.
‘k Zage ook nærns lombokken te koop, maer intussentied wiet ‘k ook beter.
De van Mellefebrieken stonden ier… in Nederlaand.

Somstieds, aa-k bosskoppen doe loop ‘k langs een skap met alleraande aandgemaekte snoeieri-je. Bonbons… truffels… amandelbonen en ook van die grote, vierkaante, beigeachtige lombokken, zie smölten oe op de tonge.
’t Waeter löp mi-j dan deur de mond en vaeke kan ‘k de verleidige niet weer- stoan.
D’r zitten d’r miestal zo-n zestiene in een cellofain zækkien.
Ek kope twie buulties, twieëndærtig is wel genog.
Bi-j de kassa skrek ‘k mi-j ’t aepezoer en beseffe da-k nog altied een dure smaek ebbe!

 

Riek van der Wulp-Heutink

De veerman

Veerman5Ek stoa te kiekn. Nor de keet te kiekn.

Gistern ook al en en mörn stoa’k nog, altied.

Wiet ie woorumme?

Dat is gien leuk veraal.

Ak der an denke, dan zo’k een kleur kun kriegn,

Mer dat kan niet, ek bin van brons.

Mer eingenluk denk ek der altied an. Ek kan niet aanders.

Mien veraal?

Dat zaak oe mer vertellen, veuruit. Dan wiet ie’t.

 

Ek bin veerman ewest, altied al ewest.

Altied vaerdek ien en weer, ien en weer. Van d’iene kaant nor d’aandere.

Mer toen ek jonk was, zo rond de 20, kreek un eugien op un meisien, die as op de Keet woonde. Ek wörde staepel op eur.

As ze van de Keet ofkwam en over et Keediekien nor et veeruus toe fieste, dan probeerd’ek altied veur de wal te ween um eur eem te zien.

Ek trök dan dan zo ert as ek kon an de klosse, mer ek was altied te laete!

’t Ienigste wat ak dan nog kon doen, was de aand nor eur opsteekn.

Zie zwaaide dan terugge.

Mer verder kwaam ek nooit. Altied was der wat. Dan kwam der un skip an, door aak veur mos wachtn. Dan een boer met een waegn die vanof de Noorde kwam ansukkeln en door aak op mos wachtn. Dan proaters, die mi-j opölndn.

Iens te laete, altied te laete. Veur aak der was, was ze al weer weg.

Eur smalle rugge en eur waeiende blonde oor was et leste da’k zaag.

Dan keek ek mer weer nor de Keet. Door woonde ze, door tussen de boom.

Zo gingn de joorn en. Zie woonde door en ek vaerde mer ien en weer.

Mer ek keek zowat nergens aanders meer noar.

Ek bin der old bi-j ewörn.

Toe’k leste niet meer kon, em ze un beeld van mi-j emaekt en zo stoak door mer te kiekn, dag in dag uut.

Old en krom.

Mer of dat maegien nog op de Keet woont? Ek wiet et niet meer.

Wie zal et zaegn. Ek zie eur nooit meer.

Misskien stet er wel op de Keet un beeltien van un maegien, dat kek nor de pont.

De pont, die mer ien en weer vaert.

 

CM

Menu

Buizerd

Zo, dat is weer binn,

“Goeie bekomst’, zeak dan mer teegn mijzelf.

Aanders dut et gien ien aanders.

Ek kan der now wel weer eem teegn an.

Ja, aak un keer un lekker möltien binn eb, dan ek veureerst neks meer neudig.

Zeldn zo’n lekkere muus ad..

Ek kon pruuvn, dat ie lekker vollevreetn was.

Dekke peuties veur en achter, lekkere dermpies in zien buukien en de butties kon’k wel ofzoegn.

Ja, i-j spertelde wel eem teegn, mer dat doen ze allemoale.

Dat is goed: dan skuumt et bloed lekkerder deur et baellegien.

Now zit ek op mien pöltien en bin tevreden.

En as ìe der an toen bin:

”Eet smaekeluk”.

 

CM (Foto: fotoclub Genemuiden)

Genemusiment

Genemusiment_2011_vs04Evenals voorgaande jaren zal de stichting Vrienden van Oud Genemuiden deelnemen aan Genemusiment met een aantal de activiteiten.

De Oudheidkamer is open van 11.00 tot 17.00 uur.

Op de eerste verdieping is een expositie te zien over 200 jaar burgerlijke stand met als thema ‘huwelijk’.

 

Vóór de Oudheidkamer worden paarden beslagen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de oude hoefstal (travaille) die afkomstig is uit de smederij van smid Blom. Dit gebeurt van 11.00 uur tot 12.30 uur.

 

In de hof/tuin van de Oudheidkamer worden kleren gewassen op een ouderwetse manier toen er nog geen wasmachines waren.

 

Leden van de Taelkrink lezen voor in de hof van Van Dalfsen en in de Meente.

De stadswandeling, in combinatie met een bezoek aan de oude begraafplaats, start om 10.45 uur en om 14.00 uur. Verzamelpunt is vóór de Oudheidkamer. Na afloop wordt de deelnemers van de stadswandeling in de Oudheidkamer koffie/thee aangeboden met een krakeling.

Klederdrachtgroep Genemuiden op folklore dag in Rijssen

Zaterdag 18 juni was de klederdrachtgroep uit Genemuiden, samen met andere klederdrachtgroepen uit heel het land, te gast op de folklore dag in Rijssen. Burgemeerster Hofland opende de dag en wees daarbij op de Genemuidenaren, uit de gemeente zij hij voor Rijssen-Holten als burgervader mocht dienen. De klederdracht groep, een onderdeel van de Stedelijke Oudheidkamer, kenmerkt zich door een levendige presentatie en een naar verhouding grote bijdrage van de jeugd. Met behulp van alledaagse attributen maakt de toeschouwer kennis met kinderdracht, het werkgoed, de daagse kleding, het opknappersgoed, maar ook de deftiger kleding waarmee men, met Bijbel in de hand, naar de kerk gaat. ‘Knuppelduukien, goldn kappe, poelegien, fluwelen tasse met de bottn ring’gies, kapittelstökkien, tb-katoen, poesmusse, zwolsmussien en pongeltien; dank zij de enthousiaste groep Genemuidenaren kan iedereen kennis blijven nemen van deze culturele woordenschat.

Klederdrachtgroep_Genemuiden_18_juni_Rijssen

Klederdrachtgroep_Genemuiden_18_juni_Rijssen_3

klederdrachtgroep__Genemuiden_18_juni_Rijssen.jpg

Succesvolle presentatie Taelkrink en Fotoclub in de Meente

Een kleine honderd toeschouwers genoten in de Meente van de presentatie die werd verzorgd door Fotoclub Genemuiden in samenwerking met de Taelkrink. Verhalen gemaakt bij een foto óf een foto gemaakt bij een verhaal. Telkens weer verrassend, soms ontroerend, of komisch.

Een verhaal van een treinkaping van Vera, de wielen van Ko, het bijzondere verhaal van Willem Altena door Jannie, te veel om op te noemen.

De fotoclub en de taelkrink zijn inmiddels bezig met nieuwe verhalen én foto’s, dus er komt vast een een vervolg!

 

110408_TaelkrinkFotoclubMeente_2  110408_TaelkrinkFotoclubMeente

(Fotos met dank aan GenemuidenActueel)