Zinkend skip
de rotten em, met íene sprong
et skip verloaten
veur et onder gong
’t getuugde niet van moed
mær vege lief ered
en doornoa dan de vloed
de boeg, geketend, klampt
(et eufd nog nét boom waeter)
verkrampt em vast’
en zucht
et leste waeterkiepien vlucht
zonder gekaekel
al’ oop evestigd
op de leste stro-alm
of de zwakste skeakel…
Jannie Bakker