Groffelen
Ek kenne een man die as zien vrouwe altied twie keer belt op eur mobiele tillefoon.
De eerste keer löt ie em een keer of drie, viere overgoan en dan verbrek ie de oproep. I-j skinkt dan even een kop koffie in, of i-j aelt even ni-je skeermessies of i-j redt zien auto deur de wasstroate, körtumme: i-j get even deur met woor as ie mee bezig was en noa ien of twie menuten belt ie zien vrouwe weer. Die vervolgens de tillefoon metiene opnemp.
Die man kent zien vrouwe.
I-j kent volgens mi-j alle vrouwen, want ék kon die vrouwe wezen, al is í-j mien man níet.
I-j wet dat, as een vrouwe eurt dat eur mobiele tillefoon overget, ze eerst de tasse van eur skolder muut loaten glieren, met íene aand die tasse vaste muut ollen en met de aandere de rits lös muut trækken en vervolgens in alle vækkies van die tasse muut groffelen um die rinkelende tillefoon te vienden tussen de pepieren zældukies, de pærreplu, de oorelestiekies van eur kleindochters, de bioscoopkèùrties van veurige moand, eur gezinspottemenee, drie lippenstiften en een lippenbalsem en de tegoedbonne van een kledingzaeke. Dat duurt gewoon even en die man gunt zien vrouwe die tied. I-j belt wel even weer as zie die tillefoon evunden ef. Och, waren alle mannen mær zo!
Et zal oe niet verwonderen dat die vrouwe van em in de categorie ‘middelbare meisjes’ vælt.
Jongere vrouwen oeven namelijk niet te groffelen, althans niet noar eur mobiele tillefoon. Die em ze gewoon op een vaste plæk in et ziedvækkien van eur tasse of in eur broekzak en zie kunnen em dus feilloos pakken en opnemen. En æcht jonge meiden nemen ielemoale onmiddellijk op want die em de tillefoon gewoon standaard in eur aanden, mær dat is een aander veraal.
Et geleuve trouwens wel dat et groffelen toenemp met et older wörden. Aa’k mien moeier, die de leeftied van de zeer stærken al veurbi-j is, noar uus brenge, dan wördt er steevaste noar de sleutel egroffeld. Eerst in de tasse, dan in eur jaszakken, vervolgens in de zak van eur rok, nóg een keer in de tasse en noadat ze mi-j verwilderd an-ekeken ef en ze op et punt stet de iele inold van eur tasse mær op et stupien uut te störten sköt eur dan te binnen dat ze de sleutel onder een bloempot elaegd ef. Al et gegroffel veur neks!
En ook mien skoonmoeier groffelt greeg en gretig. Zie ef een laegien um in te groffelen. Zie is nóg older, woont in een bejoordenuus en is weinig mobiel meer, mær et tèùfeltien met et groffellaegien stet pal noast eur sta-op-stoel, binnen eur bereik dus, en et bevat alles wat ze in eur klein gewörden wereld nog neudig kan em. Zoegtebletten tegen eur dempigeid, een skeertien en een deusien met stopnoalden ten beoeve van eur nuttige andwærken, een pottemenee met losse euro’s um achterkleinkienders toe te stoppen, zaldoeken, een kamme en een paer reserve-oorspelden, sukerklunties veur et geval de verzörging die is vergeten in eur thee te doen, uutgeknipte rouwadvertenties, een staepeltien foto’s en vekaansiekoarten met de ærtelijke groeten uut Portugal, Polen, Italië en Bruinisse (wi-j komen gauw ies weer bi-j oe kieken), ni-je batterijgies veur eur oorapparaat, een kepotgeblaederd bukien met adressen en tillefoonnummers, zie oeft mær even te groffelen en zie ef wat ze em wil. Alle levensbe-oeften in íen groffellaegien.
Woormee dus niet ezægd is dat jonge vrouwen nooit oeven te groffelen. O, zeker wel. Mær zie groffelen noar aandere dingen. Vroagt een jonge vrouwe even eur adres op te skrieven en tiene tegen iene dat ze eerst in eur tasse muut groffelen noar een penne.
As ze temeinsen niet zæg dat ze ’t oe wel even zal mailen.
En kiek, die penne, díe eb ék now weer zo bi-j de wærken!
